Journalistiek ondergeschikt!
Menigmaal werd ik onaangenaam verrast door de krantenbezorger van de NRC, die mijn brievenbus voorbijreed. Een impressie over een verloren strijd tegen de bureaucratische uitgeverijen van de NRC.
Zaterdag
De krant in de brievenbus?
Brommertje
Nadat de krantenjongen een
paar keer had laten blijken dat zijn gedachten ook niet door een geplande
(brom-)fietsroute waren op te frissen, verzamelde ik de moed om op de door mij
uitgekozen zaterdagmorgen eens naar buiten te blijven kijken wanneer hij weer
mijn huis zou voorbijrijden. Hij is vroeg deze keer. Ik hoor in de verte, aan
de overkant van de straat al het geluid van zijn brommertje. Ik besluit hem op
te wachten en desnoods het portiek in te trekken. Zal je net zien, gaat m'n
GSM. De autodealer zegt dat mijn auto klaar is; gelukkig, net voor het weekend.
Als ik het gesprek beëindig is het precies half twaalf in de morgen en hoor ik
het brommertje van de NRC-krantenman mijn huis voorbij rijden. Ik zie hem in
een ooghoek de hoek om scheuren. Zo hard rijdt hij anders nooit.
NRC-klantenservice
NRC-klantenservice
Geen krant, niet aan tafel
lekker lezen en zeker niet op mijn buik voor de kachel. Dat is balen, zeker als
je je er op hebt verheugd. Dan zal ik direct de klantenservice van de NRC moeten
bellen of mailen en een bezorgklacht moeten indienen. Dan mag ik beslist ook
niet vergeten een vinkje te zetten in het vakje waarin ik aangeef dat ik de
krant wil "nabezorgd" krijgen, want het is geen automatisme dat de
klantenservice weet dat je die krant natuurlijk wilt hebben. Nou, vergeet het
maar zegt NRC-klantenservice: "U bent te vroeg, u kunt pas een
bezorgklacht indienen nadat de uiterste bezorgtermijn is verstreken en dat is 13:00
uur op zaterdagmorgen".
Dat er regels zijn voor de
nabezorging van een krant kan ik mij voorstellen; er zullen immers genoeg
mensen zijn die heel kleinzerig met de stopwatch in de hand klaar staan om te
bellen, ook als het sneeuwt en het glad is op de weg. Ja, maar...ik zie die
jongen op zijn brommer al mijn straat uitrijden en ik denk niet dat hij
terugkomt om speciaal bij mij die ene krant alsnog te bezorgen. En dan blijkt
ineens "de krant" een log en ambtelijk instituut te zijn en nog dom
ook. "Sorry, meneer...."
Opzeggen
Opzeggen
Nu is het genoeg. Ik ga
opzeggen, nadat ik nu voor de zoveelste keer de krantenbrommer mijn huis heb
zien voorbijrijden en ik ook geen krant krijg nabezorgd. De klap op de vuurpijl
is dat de NRC zegt dat het voor de abonnee het gemakkelijkst is om per telefoon
op te zeggen en anders met redenen omkleed per brief. Waarom met redenen
omkleed? Er is mij ook niet gevraagd naar de reden waarom ik mij als abonnee
heb aangemeld. Dus van bijvoorbeeld een nulmeting kan geen sprake zijn.
Trouwens, dat bellen met
de klantenservice valt behoorlijk tegen. Eerst moet je je door een keuzemenu
worstelen en een gewenste voorkeur intoetsen, waarna een mevrouw of meneer van
een callcenter je verhaal aanhoort en je tot slot wordt doorverwezen naar een
klachtenafdeling. Klaar? Nee want die afdeling zal jou wel terugbellen, een
keer. Wanneer? Dat weten ze ook niet. En je abonnement is nog steeds niet
opgezegd. "Ik wil gewoon de krant op een eenvoudige manier opzeggen zoals
ik ook abonnee ben geworden". Dat lijkt onmogelijk!
Na zo'n niet naar wens verlopen telefoongesprek - in mijn geval op
woensdag - krijg je plompverloren met "de post' op donderdag alsnog
"spontaan" de wel erg oude krant van afgelopen zaterdag, met nog
ouder nieuws, in je brievenbus. Op zich een gebaar van de NRC waaraan andere
kranten een voorbeeld zouden kunnen nemen. Maar je gaat toch denken; "als
ik nou niet had gebeld"? Journalist verliest zijn baan
Maar... klantenservice, journalisten
het brood uit de mond stoten is dom.
Wattuh?
Het is zo logisch als wat.
Wanneer de krant niet wordt bezorgd ben je teleurgesteld en een beetje pissig omdat
je erachter heen moet bellen of mailen. Als dan de krant niet wordt of kan
worden nabezorgd wordt je al een beetje boos, zeker ook omdat je je betaalde
abonnementsgeld niet of niet automatische terugkrijgt. Je betaalt een paar euro
voor een snack bij de automatiek en dan blijkt het vakje leeg te zijn; eigen
schuld?
De krant wordt niet
nabezorgd, je krijgt je geld niet terug, de week erop vergeet die krantenjongen
weer zijn loopbriefje te raadplegen. Wat gebeurt er dan logischerwijs? Je zegt
de krant op! Als meer of steeds meer mensen dat doen krijgt de krant steeds
minder vaste inkomsten en zal uiteindelijk de journalist zijn werk verliezen.
Misschien wat grote stappen in één keer en sla ik wat kleine stapjes over, maar
dit is natuurlijk wel het eindresultaat.
Bedankt krantenjongen, bedankt klantenservice.
Nou als deze gang van
zaken geen slechts nieuws is voor een hardwerkende journalist, dan weet ik het
niet meer. Tenminste als iemand bij
de klantenservice mij nog kan volgen?Bedankt krantenjongen, bedankt klantenservice.
Zal ik ze toch nog een briefje sturen?